My one happy laptop stays happy in Africa
Door: janet
08 November 2011 | Mali, Bamako
Afgelopen dagen is er veel gebeurd met mij in Bamako. Afgelopen dagen waren erg interessant op het gebied van Tabatski (offerfeest) en mijn werk bij ILRI.
De straten in Bamako stroomden vol met schapen en overal waar je loopt kwam je schapen tegen. Vrijdag ben ik met mijn begeleider meegegaan naar een schapenmarkt. Hij heeft er uiteindelijk geeneen gekocht, want hij zag er iets te rijk uit op dat moment. Hij zou later teruggaan in een andere setting. De markt was interessant om te zien, maar er komt ook een hoop dierenleed voorbij. De dieren worden flink gemept en ook al hou ik mij in....hier en daar trek ik toch de zweepjes uit de handen van voornamelijk kinderen. Mensen rijden hier ook rond op motors en als mensen een schaap kopen, dan binden ze de poten vast en dan gaat hij mee op de moter. Afgelopen zondag zijn alle schaapjes geslacht. In Nederland heb je erg strikte regels rondom het omgaan met dierlijk afval en slachten. Hier gebeurde het gewoon op straat. Iedereen heeft ook zijn eigen manier van villen en het was erg interessant om toe te kijken hoe mensen dit aanpakten. Ik heb zelfs gezien hoe een koe uit elkaar werd gehaald. Volgens mij keek ik soms te gepassioneerd naar het slachten, want meerdere malen werd mij het mes aangereikt om zelf het dier uit elkaar te gaan halen. Dit heb ik toch maar om hygienische redenen geweigerd. Of ik nog hoorns heb verzameld? Dit was helaas niet mogelijk. Alles van het dier wordt gebruikt, van darmen tot schapenkop aan toe. De schapenkop wordt namelijk met hoorns en al op een vuurtje gegooid en daarna lekker opgepeuzeld. Ik heb zelf niet aan het offerfeest meegedaan. Ik heb zondag lekker gegeten bij mijn collega.
Mijn werk bij ILRI was in het begin niet helemaal duidelijk, maar dat begint nu duidelijke vormen aan te nemen. Ook mocht ik vorige week een twee daagse workshop bijwonen over fokprogramma’s. Nu werd mij toch wel duidelijk hoe afrikanen soms projecten aanpakken. Meer kan ik hier niet over zeggen. Er kwamen een hoop elementen van mijn studie voorbij en het was erg interessant om te zien hoe dit in praktijk werd gebracht. Een australische onderzoekster leidde de workshop en zij heeft mij later ook op weg geholpen met mijn project.
Mijn gezondheid kwakelt een beetje. De bacteriele infectie aan mijn gezicht is genezen (zonder littekens gelukkig) en mijn eczeem is ook bijna weg. Echter heb ik afgelopen zondag een voedselvergiftiging opgelopen en dat is mij toch een partij naarigheid. Dankzij een tip van Willeke vlak voor mijn vertrek: drink cola als je problemen hebt met je darmen, herstel ik nu vrij snel.
De minder leuke dingen die er zijn gebeurd is het feit dat ik problemen heb met mijn apartement. De keuken lekt en de spoelbak van de wc is half-kapot. Er zou hiervoor een loodgieter komen, maar een slimme dief was deze loodgieter voor. Zaterdagochtend werd ik opgebeld door Keta, die zei dat er iemand was die mijn keuken zou repareren. Deze man heb ik binnengelaten en zelf ben ik kletsend met Keta voor de deur gaan zitten. Ik dacht dat ik genoeg overzicht had. Deze vent ging aan de slag met de keuken en na een tijdje kwam hij naar buiten met de opmerking dat hij nog wat materialen zou gaan halen. Hij is echter niet meer terug gekomen en toen ik na de markt wilde gaan, kon ik mijn portemonnee niet meer vinden. Na het doorzoeken van mijn apartement vond ik de zak van mijn laptop achter de vriezer.....Jep, laptop, externe harde schijf, portemonnee met 60 euro, nl-simkaart en foto van mijn zusje zijn gejat. Later probeerde de politie mij ook op te lichten, want ze wilden dat ik 60 euro betaalde voor een proces-verbaal, die ik nodig heb voor mijn verzekering. Ik ben maar naar buiten gelopen, anders had ik de politie-agent in zijn gezicht geslagen. ILRI gaat dit gelukkig voor mij oplossen.
Tsja, dat mijn laptop is gejat, is best kut. Maar het is nog naarder om je te beseffen, dat iemand je een paar dagenlang heeft bespioneerd. En zo goed weet waar je al je spullen opbergt. Mijn laptop kon je niet vinden als je niet wist waar hij lag. De eerste nacht werd ik ook steeds wakker van ieder geluidje. Mijn ramen zijn nu afgeplakt met kranten. Als ik nu geen echte internationale student ben, dan weet ik het ook niet meer! Mijn zelfvertrouwen is weer terug, maar mijn vertrouwen in mensen is compleet weg. Niemand mag mijn apartement meer in. Zondagochtend vond er wel een apart voorval plaats op straat. Een groep kinderen ging ineens keer voor mij staan en ze begonnen te bidden voor mij voor vrijwel alles wat ik op dat moment nodig had, zoals zelfvertrouwen. Dit was best ontroerend. Alleen het punt, dat ik veel kinderen mag gaan baren vond ik iets minder:p.
PS: Enne jullie kunnen dus niet meer vragen hoe het met mijn franse cursus gaat, want die stond op mijn laptop:P
De straten in Bamako stroomden vol met schapen en overal waar je loopt kwam je schapen tegen. Vrijdag ben ik met mijn begeleider meegegaan naar een schapenmarkt. Hij heeft er uiteindelijk geeneen gekocht, want hij zag er iets te rijk uit op dat moment. Hij zou later teruggaan in een andere setting. De markt was interessant om te zien, maar er komt ook een hoop dierenleed voorbij. De dieren worden flink gemept en ook al hou ik mij in....hier en daar trek ik toch de zweepjes uit de handen van voornamelijk kinderen. Mensen rijden hier ook rond op motors en als mensen een schaap kopen, dan binden ze de poten vast en dan gaat hij mee op de moter. Afgelopen zondag zijn alle schaapjes geslacht. In Nederland heb je erg strikte regels rondom het omgaan met dierlijk afval en slachten. Hier gebeurde het gewoon op straat. Iedereen heeft ook zijn eigen manier van villen en het was erg interessant om toe te kijken hoe mensen dit aanpakten. Ik heb zelfs gezien hoe een koe uit elkaar werd gehaald. Volgens mij keek ik soms te gepassioneerd naar het slachten, want meerdere malen werd mij het mes aangereikt om zelf het dier uit elkaar te gaan halen. Dit heb ik toch maar om hygienische redenen geweigerd. Of ik nog hoorns heb verzameld? Dit was helaas niet mogelijk. Alles van het dier wordt gebruikt, van darmen tot schapenkop aan toe. De schapenkop wordt namelijk met hoorns en al op een vuurtje gegooid en daarna lekker opgepeuzeld. Ik heb zelf niet aan het offerfeest meegedaan. Ik heb zondag lekker gegeten bij mijn collega.
Mijn werk bij ILRI was in het begin niet helemaal duidelijk, maar dat begint nu duidelijke vormen aan te nemen. Ook mocht ik vorige week een twee daagse workshop bijwonen over fokprogramma’s. Nu werd mij toch wel duidelijk hoe afrikanen soms projecten aanpakken. Meer kan ik hier niet over zeggen. Er kwamen een hoop elementen van mijn studie voorbij en het was erg interessant om te zien hoe dit in praktijk werd gebracht. Een australische onderzoekster leidde de workshop en zij heeft mij later ook op weg geholpen met mijn project.
Mijn gezondheid kwakelt een beetje. De bacteriele infectie aan mijn gezicht is genezen (zonder littekens gelukkig) en mijn eczeem is ook bijna weg. Echter heb ik afgelopen zondag een voedselvergiftiging opgelopen en dat is mij toch een partij naarigheid. Dankzij een tip van Willeke vlak voor mijn vertrek: drink cola als je problemen hebt met je darmen, herstel ik nu vrij snel.
De minder leuke dingen die er zijn gebeurd is het feit dat ik problemen heb met mijn apartement. De keuken lekt en de spoelbak van de wc is half-kapot. Er zou hiervoor een loodgieter komen, maar een slimme dief was deze loodgieter voor. Zaterdagochtend werd ik opgebeld door Keta, die zei dat er iemand was die mijn keuken zou repareren. Deze man heb ik binnengelaten en zelf ben ik kletsend met Keta voor de deur gaan zitten. Ik dacht dat ik genoeg overzicht had. Deze vent ging aan de slag met de keuken en na een tijdje kwam hij naar buiten met de opmerking dat hij nog wat materialen zou gaan halen. Hij is echter niet meer terug gekomen en toen ik na de markt wilde gaan, kon ik mijn portemonnee niet meer vinden. Na het doorzoeken van mijn apartement vond ik de zak van mijn laptop achter de vriezer.....Jep, laptop, externe harde schijf, portemonnee met 60 euro, nl-simkaart en foto van mijn zusje zijn gejat. Later probeerde de politie mij ook op te lichten, want ze wilden dat ik 60 euro betaalde voor een proces-verbaal, die ik nodig heb voor mijn verzekering. Ik ben maar naar buiten gelopen, anders had ik de politie-agent in zijn gezicht geslagen. ILRI gaat dit gelukkig voor mij oplossen.
Tsja, dat mijn laptop is gejat, is best kut. Maar het is nog naarder om je te beseffen, dat iemand je een paar dagenlang heeft bespioneerd. En zo goed weet waar je al je spullen opbergt. Mijn laptop kon je niet vinden als je niet wist waar hij lag. De eerste nacht werd ik ook steeds wakker van ieder geluidje. Mijn ramen zijn nu afgeplakt met kranten. Als ik nu geen echte internationale student ben, dan weet ik het ook niet meer! Mijn zelfvertrouwen is weer terug, maar mijn vertrouwen in mensen is compleet weg. Niemand mag mijn apartement meer in. Zondagochtend vond er wel een apart voorval plaats op straat. Een groep kinderen ging ineens keer voor mij staan en ze begonnen te bidden voor mij voor vrijwel alles wat ik op dat moment nodig had, zoals zelfvertrouwen. Dit was best ontroerend. Alleen het punt, dat ik veel kinderen mag gaan baren vond ik iets minder:p.
PS: Enne jullie kunnen dus niet meer vragen hoe het met mijn franse cursus gaat, want die stond op mijn laptop:P
-
08 November 2011 - 12:03
Alinda:
Tsjonge, je maakt wel wat mee. Vervelend dat je laptop e.d. gestolen is.
Ik hoop dat je toch ook nog veel leuke dingen mee zult maken.
Groetjes, Alinda -
08 November 2011 - 12:56
Willemijn:
Jeetje, Bah, Bah! Je leert wel gelijk de harde levenslessen! Kakkies!
Veel plezier nog op ILRI!
Sterte en keep us updated! -
08 November 2011 - 16:39
Bjorn:
Ai, jammer dat je meteen de negatieve kanten van Afrika zo meemaakt... Ik hoop dat het gauw opgelost wordt (ik had zelf de insteek van 'zij hebben er toch meer aan dan ik', maar het is wel gewoon vervelend)
Veel succes en zegen! -
08 November 2011 - 21:38
Erica:
Hee Janet,
Heftig verhaal. Je pakt het wel heel mooi op zo klinkt het...echt goed!
En ik zie het al helemaal voor me hoe je zit mee te kijken bij dat slachten:) Dat zijn wel mooie verhalen...avontuurlijk hoor.
Veel plezier, en succes met je onderzoek. -
09 November 2011 - 01:16
José:
Wat een vervelende start voor je !
Ik hoop toch dat je nog heel veel leuke dingen mee gaat maken. Knap dat je er zo goed op reageert.
Groetjes en heel veel plezier, José -
09 November 2011 - 10:35
Betty:
Hoi lieverd,
Na jouw telefoongesprek van maandagochtend en de smsjes willen Huub en ik heel graag met jou skypen op zo'n kort mogelijke termijn. Wij willen zo graag je koppie zien.
Tot strakjes! Ja?!?
xxx Betty/pama -
09 November 2011 - 11:28
Robin:
Interesant verhaal zusje! Je doet het goed ik ben trots op je. Ik denk dat je die vent inderdaad geen mep had moeten verkopen, dat brengt alleen maar meer narigheid. Veel succes met je onderzoek en ik kijk uit naar je volgende verslag. -
09 November 2011 - 15:13
Andrea:
Hee meis! Wat een gebeurtenissen allemaal, zeg! Haha, als ik dat zo van dat offerfeest lees, weet ik zeker dat dat niks voor mij is :p ketchup, ketchup, ketchup!!
Maar wat vervelend van je gestolen spullen.... Kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent.
Heel veel succes en hopelijk ook plezier met alles en ik blijf je volgen! xx Andrea -
10 November 2011 - 13:21
Peterva:
Ha Janet,
pft, niet leuk zeg, van die laptop. Hopelijk lukt het je de komende tijd weer te genieten van je tijd daar! Groeten van geheel Nimis Gravis! [denk ik].
boks Peter -
10 November 2011 - 16:26
Manon:
Hee meis,
Wat leuk om die reisverslagen van je te lezen :)
Wel erg rot van al je spullen zeg! Wat goed dat je je handjes thuis gehouden hebt, verstandig meid. Anders moet je maar roepen, ik wil mijn handen wel vies maken aan dieven (daar hoeven het geen zigeuners voor te zijn), haha.
Hopelijk kun je de komende tijd wel weer lekker slapen.
Geniet lekker van alle leuke dingen!
Xx Manon
