Straatkinderen

Straatkinderen

Eerst voordat ik het weer vergeet. Mijn oude simkaart is gejat door mijn computerdief en mijn nieuwe simkaart heeft mijn vader in Nederland. Als je mij belt op dat nummer kan je gezellig kletsen met mijn vader. Mijn vader stuurt mij via de mail de smsjes toe, maar dat is wel een omweg. Je kan mij in Mali bereiken met mijn Malinese nummer: 72749820. Brieven / post sturen is niet mogelijk, want ik heb simpelweg geen postbus en negen van de tien brieven komen niet aan. Gelukkig hebben ze de email uitgevonden.

Verder wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties voor mijn verjaardag. Ik heb mijn verjaardag in Bamako klein gevierd. Om te beginnen heb ik voor het eerst mijn afrikaanse jurk helemaal aangehad. De jongens in het naaiateliertje vonden het erg tof dat ik hem nou eindelijk eens aan had. Alhoewel de baas, Abdoul tegen mij zei dat ik hem niet te vaak moet dragen, anders gaan jongens mij lastig gaan vallen. Afrikaantjes worden wild van blanken vrouwen in afro-jurken. De jurk zit enigzins strak en niet heel erg confortabel. Ik ben al gauw geneigd om met mijn schouders naar voren te lopen, dit wordt netjes gecorrigeerd door de jurk. Ik heb cake uitgedeeld aan de jongens en zij hebben voor mij gezongen. Ik wilde mijzelf in de middag tracteren door mijn was naar de wasserette te brengen. Echter was dit heel erg duur, dus alleen mijn dekens worden gewassen en de rest moet toch maar weer met een handwasje. Ook heb ik mijzelf getrakteerd op een dweilstok, zodat het schoonmaken van mijn apartement geen sportactiviteit meer is. ’s Avonds ben ik met een jongen wat tentjes af gaan struinen voor Afrikaanse muziek. Eerst een tentje in de buurt. Heerlijk eten! Maar later kwamen er comediens, die ook nog eens Bambara spraken, dus we konden het alle twee niet verstaan. Toen door naar een andere tent, hier stond de muziek veel te hard. Na een cola zijn we weer in de taxi gesprongen naar ‘Le diplomate’. Deze tent is echt tof. Een relaxte sfeer met echte Malineese muziek. Hier hebben we lekker gedanst en het werd al snel weer ochtend.

Veel mensen hebben al vragen gesteld over de ontvoeringen van de Nederlanders. Mali is heel erg groot. Vergelijk Mali maar eens met Nederland op de wereldkaart. De ontvoeringen hebben plaatsgevonden in het noorden van Mali door Touareg mensen. Dit zijn arabieren die in de Sahara leven. In het begin werden ze financieel ondersteund door Kadhafi, maar nu deze weg is zijn ze weer bezig met ontvoeringen voor losgeld. Hier is ook door Minbuza voor gewaarschuwd. Het enige speciale aan de ontvoeringen is, is dat ze normaal boven de rivier bleven in Timboektoe en nu zijn ze deze rivier overgestoken. Timboektoe ligt ongeveer 600-800 km van Bamako af. Kortom ik hoef mij geen zorgen te maken. Het is wel erg zonde voor de toeristensector in Mali. Deze heeft een flinke klap gekregen en ik hoop voor de mensen in Mali dat deze weer snel opgebouwd kan worden. In Bamako is het aardig veilig, zolang je maar geen domme dingen doet. Alhoewel ik vannacht wakker werd van geluiden rondom mijn apartement. Best eng. Ik heb maar geroepen dat ze weg moesten gaan en ik heb alle lampen aangedaan. Helaas niet niemand te zien. Later viel de deur van de binnenplaats dicht en hoorde ik een auto wegscheuren. Een uur later waren de geluiden er weer. Weer de lampen aangedaan. Ik heb ze (dieven/geluiden) uitgescholden in het engels en daarna heb ik in het frans gezegd dat ik de politie had gebeld. Direct waren de geluiden weer weg en kon ik lekker gaan slapen. De buren zullen wel denken dat ik last heb van Gilles de la Tourette. Mijn werk gaat nadenken over de situatie en de laptop laat ik maar op mijn werk. Die krengen zijn levensgevaarlijk.

Soms overkomen mij hier hele rare dingen en vraag mij niet waarom. Zaterdag was het weer zover. Zaterdag heb ik vrijwel de hele dag half liggen slapen op bank. Bij komen van het fantastische verjaardagsfeestje. Op tv zag ik een indrukwekkende serie over straatkinderen in Durban. Hierna vond ik dat ik maar eens wat actiefs moest gaan doen. Nou, vind ik het heerlijk om rond te sneufelen tussen sieraden/souvernirs. Eerst ging ik opzoek naar een galerie die vlak bij mij in de buurt moest zitten. Ze werken hier niet met straatnamen, dus uiteindelijk heb ik hem niet gevonden. In de lonely planet zag ik een klein stukje staan over Association Culturelle. Een kunstenaar laat straatkinderen schilderen om zo de erge dingen van de straat even te laten vergeten. Ach, klinkt wel leuk, dus ik stap de taxi in. Natuurlijk kan de taxi het niet vinden, maar ze bellen de kunstenaar voor mij op en de taxi dumpt mij voor een klein galerie/huisje neer. Dicht! Taxi is al weg, maar het is vlak bij mij in de buurt, dus ik loop terug. Ik probeer nog een nieuwe douchekop te scoren, maar ook dat lukt niet. Dan word ik opeens aangesproken door een man op een driewielerige motor. Ja, weer een motor. Hij vraagt mij de weg, dus ik vertel hem maar dat ik uit Nederland kom en ik hier niet de straatnamen weet. Dan blijkt hij ineens die ene kunstenaar te zijn die met de straatkinderen werkt! Ik stap bij hem achter op de motor en we rijden weer terug naar het huisje. Hij legt mij alles uit over de stichting, zie internetsite beneden. Na het lezen van de informatie realiseer ik mij pas hoeveel straatkinderen Bamako wel niet telt! Heel veel meiden/jongens van 11-12 jaar lopen hier fruit, bezems en illegale medicijnen te verkopen. Bij deze meiden koop ik ook gewoon mijn fruit, maar ik realiseerde mij niet dat deze meiden.jongens dus niet meer naar school gaan. Ik voelde mij een beetje dom op dat moment. Hoeveel vrijwillegersprojecten heb ik nu al niet gedaan! Vooral in Moldavie hadden de weeskinderen last van dezelfde problemen. Ongeveer 70% van deze straatmeiden belanden in de prostitutie, ai ai.

De kunstenaar heet Kader Keita. Hij heeft een expositie gehad in Parijs, maar nu is hij weer bezig met de straatkinderen. Hij laat de kinderen schilderen en van de donaties koopt hij medicijnen voor de kinderen. Ook geeft hij ze voedsel en geeft ze mentaal steun. Hij heeft zelf polio gehad aan zijn benen en daarom loopt hij zeer moeilijk met krukken. Hij heeft mij de stukken van Parijs laten zien en ze zijn erg mooi. Uiteindelijk koopt ik een werk van hem. Gelukkig hoef ik niet de prijs van Parijs te betalen. Het werk heet ‘La Racine’. Het is een vrouw die overgaat in een boom. Het verhaal erachter is, is dat de boom de vrouw accepteerd en de vrouw accepteerd grote en kleine bomen. Sorry, ik ben niet zo goed in het uitleggen van kunst, buiten dat heb ik ook ruim een uur frans lopen praten met Kader Keita. Ik heb ook een donatie geschonken aan de organisatie. Daarvoor mag ik ook een stuk meenemen dat een kind heeft gemaakt. Ik koos dit stuk uit omdat het er wel mooi uitzag......

Toen ik thuis kwam vouwde ik de werken weer open op de grond. Toen pas realiseerde ik mij wat dit kind heeft geschilderd! Zeer heftig! Het werk heeft een donkere kant en een lichte kant. In de lichte kant staat een meisje met een doek voor haar mond. Zij zit vastgeketend aan een lange ketting met een slot. Ook heeft zij een opgerolde doek op haar hoofd. Deze doeken gebruiken de vrouwen hier om emmers etc. op hun hoofd te zetten. In de donkere kant staan sterren met een glimlach en het meisje heeft ook een glimlach en een A en B in haar ogen. Ik heb het werk express erg abstract beschreven, zodat jullie zelf het werk verder kunnen interpreteren. Bekijk de foto’s maar van dit werk. Het werk raakt eerlijk gezegd mijn hart.

Ik wil mij inzetten voor deze organisatie. Ik heb foto’s van de werken en het huisje en kunstenaar gemaakt. Ook staat hieronder de website waar jullie de organisatie kunnen bekijken. Als meer mensen na het lezen van dit verhaal en het zien van de foto’s etc. geld willen doneren of eventueel acties willen opzetten om geld in te zamelen, dan zal ik ervoor zorgen dat ik een keer mee ga met Kader Keita om te kijken waar hij met de straatkinderen werkt en hoe hij dit werk in uitvoering brengt. Dan kan ik jullie ook foto’s laten zien. Ook kan ik zo zien of de organisatie betrouwbaar is. Ik ben hier nog twee maanden, dus dat is genoeg tijd om iets te realiseren. Laat het mij weten als je mij wilt helpen en dan zetten we een strategie op!

http://www.kaderkeita.org/index.html

Liefs Janet