Vegatarier in vleesland
Door: janet
28 November 2011 | Mali, Bamako
Dit verhaal is geschreven op zondagmiddag half vijf. Mali is een echt vleeslandje en overleven op rijst met tomatensaus is geen doen voor mij. Ik integreer hier dan ook erg goed en meestal geniet ik er ook ten volle van. Op mijn werk vroeg ik mij eens af waarom ik zo lang op dat kippepootje moest wachten? Echter toen ik de emmer met bloed en veren langs zag komen, snapte ik het meteen. Met tabatski werden de geiten geslacht op straat wat ik toen wel erg fascinerend vond (zie tweede verhaal). Vanochtend liep ik het binnenpleintje op en toen was mijn overbuurman bezig met het slachten van een schaap. Bloedspetters over het gehele pleintje en een bergje darmen en magen was het resultaat. Ach, daar zet ik mij ook overheen. Met mijn teenslippers sprong ik rond de spetters weg en de geur verdween met de uren weer.
Toen ik vorige week op reis ging naar het zuiden, werd mij voor het eerst de rotiseri geshowd. Dit zijn kleine oventjes van steen/klei waarin ze voornamelijk schapenvlees roken. Alsof een engeltje op mijn tong poepte! Ik heb toen zo lopen smullen, heerlijk! Dit zijn de smaken die je wel mist als vegatarier. Enige nadeel is omdat ik zo lang zelf geen vlees heb bereid, weet ik soms niet zo goed hoe goed doorbakken vlees eruit ziet. Want de bovenkant kan soms helemaal goed doorbakken zijn, maar dan is de binnenkant soms nog een beetje roze. Dus toen ik na lang kauwen op een stukje, het maar niet weg kreeg, heb ik het maar uit het raam van de jeep gegooid.
Vandaag is het zondag. Een superdag. Ik ben vanochtend naar de grote katholieke kerk geweest en het was weer zwingen en zingen. Na inkakken op de bank, zat ik na te denken over mijn avondeten. Vanochtend had ik vanuit de taxi een rotiseri gezien, die er erg schoon uitzag (voor hier dan). Opgewekt ging ik op pad om eens een lekker stukje vlees te halen. Het bleek toch wat verder lopen te zijn, dan ik had gedacht. Binnenin hingen grote poten van schapen, kippetjes, worstjes en (dacht ik) kleine stukjes vlees. In mijn beste frans vraag ik om een stukje schaap en de zogenaamde kleine stukjes vlees worden in stukken gehakt en ingepakt.
Op mijn terug reis werd ik ingehaald door een man op een motor, Bobo genaamd. In het begin zat hij maar rare geluidjes te maken en ik kon er geen Frans of Bambara uithalen. Toen liet hij mij een papiertje met gebarentaal zien. Bobo is compleet doof. Bobo maakt sieraden en zag mij langs lopen getuigd met afrikaanse ketting en oorbellen. Hij haalt zijn hele hebben en houden te voorschijn en met mijn eigen gebaren begint het onderhandelen. Ik scoor een mooi setje oorbellen en een ketting. Ik vind het erg tof dat hij ondanks zijn handicap gewoon zijn eigen handeltje heeft! Ik leg hem uit, dat ik aan een kant doof ben en hij vindt het erg tof dat ik dat vertel. Toen hij zijn handeltje inpakte, testte ik toch maar even of hij nou echt doof is, want hij reageert wel vaak op wat ik zeg. Ik begin tegen hem te praten zodra hij wegkijkt. Nou, nu reageert hij helemaal niet. Hij doet waarschijnlijk ook aan liplezen. Hetzelfde wat ik doe in remoerige omgevingen. Hij geeft mij een lift op de motor naar mijn huis en hier gaat het avontuur met het vlees verder.
Het vlees is koud geworden, dus ik gooi het maar in de pan. Zodra het warm is, kan het smullen beginnen.....ik begin lekker met eten. Na een paar happen vind ik toch wel dat het vlees raar smaakt.... ik zie veel stukken vet....ook heeft het vlees een rare structuur. Nu ga ik beter kijken. Ik herken de structuur van de darm van de vele anatomielessen op de universiteit......ja, het blijken stukjes gevulde darmen met vet te zijn. Mijn eerste reactie is weggooien, maar gevulde darmen? Dat is niet zo raar, zo worden de worsten in Nederland immers ook gemaakt! Alleen dan zit het gladde gedeelte aan de buitenkant en niet de kleine bultjes. Enne Janet zal integreren in de Malinese eetgewoontes. Ik peuter de stukjes vet uit de darmpjes en ga verder met eten. Toch word het mij na 5 happen te veel. Ik kijk nog even buiten of de kinderen van de buren er zijn, maar helaas het gehele binnenpleintje is uitgestorven. Na nog een paar hapjes komt mijn maag in opstand en uiteindelijk gooi ik het toch maar weg. Ik ben nu maar voor de zekerheid cola aan het drinken....Geloof me, zelfs een vleeseter uit Nederland zal dit feestmaal niet hebben weggekregen. Desalniettemin, ik ben bezig met intergreren in vleesland, maar ik moet mijn kennis over vlees na 10 jaar vegetarier zijn, maar eens flink gaan bijspijkeren.
Liefs Janet
PS: Basit, de broer van Keta, lachte mij ’s avonds keihard uit. Het schijnt inderdaad hetgene te zijn wat ik erin herkende. Het schijnt een Malinees goedje te zijn, maar ook hij (Ghanees) vindt het niet lekker. Ook gaf hij mij op mijn kop, de volgende keer moet ik hem bellen, zodat hij een goed stukje vlees kan uitzoeken......:)
Toen ik vorige week op reis ging naar het zuiden, werd mij voor het eerst de rotiseri geshowd. Dit zijn kleine oventjes van steen/klei waarin ze voornamelijk schapenvlees roken. Alsof een engeltje op mijn tong poepte! Ik heb toen zo lopen smullen, heerlijk! Dit zijn de smaken die je wel mist als vegatarier. Enige nadeel is omdat ik zo lang zelf geen vlees heb bereid, weet ik soms niet zo goed hoe goed doorbakken vlees eruit ziet. Want de bovenkant kan soms helemaal goed doorbakken zijn, maar dan is de binnenkant soms nog een beetje roze. Dus toen ik na lang kauwen op een stukje, het maar niet weg kreeg, heb ik het maar uit het raam van de jeep gegooid.
Vandaag is het zondag. Een superdag. Ik ben vanochtend naar de grote katholieke kerk geweest en het was weer zwingen en zingen. Na inkakken op de bank, zat ik na te denken over mijn avondeten. Vanochtend had ik vanuit de taxi een rotiseri gezien, die er erg schoon uitzag (voor hier dan). Opgewekt ging ik op pad om eens een lekker stukje vlees te halen. Het bleek toch wat verder lopen te zijn, dan ik had gedacht. Binnenin hingen grote poten van schapen, kippetjes, worstjes en (dacht ik) kleine stukjes vlees. In mijn beste frans vraag ik om een stukje schaap en de zogenaamde kleine stukjes vlees worden in stukken gehakt en ingepakt.
Op mijn terug reis werd ik ingehaald door een man op een motor, Bobo genaamd. In het begin zat hij maar rare geluidjes te maken en ik kon er geen Frans of Bambara uithalen. Toen liet hij mij een papiertje met gebarentaal zien. Bobo is compleet doof. Bobo maakt sieraden en zag mij langs lopen getuigd met afrikaanse ketting en oorbellen. Hij haalt zijn hele hebben en houden te voorschijn en met mijn eigen gebaren begint het onderhandelen. Ik scoor een mooi setje oorbellen en een ketting. Ik vind het erg tof dat hij ondanks zijn handicap gewoon zijn eigen handeltje heeft! Ik leg hem uit, dat ik aan een kant doof ben en hij vindt het erg tof dat ik dat vertel. Toen hij zijn handeltje inpakte, testte ik toch maar even of hij nou echt doof is, want hij reageert wel vaak op wat ik zeg. Ik begin tegen hem te praten zodra hij wegkijkt. Nou, nu reageert hij helemaal niet. Hij doet waarschijnlijk ook aan liplezen. Hetzelfde wat ik doe in remoerige omgevingen. Hij geeft mij een lift op de motor naar mijn huis en hier gaat het avontuur met het vlees verder.
Het vlees is koud geworden, dus ik gooi het maar in de pan. Zodra het warm is, kan het smullen beginnen.....ik begin lekker met eten. Na een paar happen vind ik toch wel dat het vlees raar smaakt.... ik zie veel stukken vet....ook heeft het vlees een rare structuur. Nu ga ik beter kijken. Ik herken de structuur van de darm van de vele anatomielessen op de universiteit......ja, het blijken stukjes gevulde darmen met vet te zijn. Mijn eerste reactie is weggooien, maar gevulde darmen? Dat is niet zo raar, zo worden de worsten in Nederland immers ook gemaakt! Alleen dan zit het gladde gedeelte aan de buitenkant en niet de kleine bultjes. Enne Janet zal integreren in de Malinese eetgewoontes. Ik peuter de stukjes vet uit de darmpjes en ga verder met eten. Toch word het mij na 5 happen te veel. Ik kijk nog even buiten of de kinderen van de buren er zijn, maar helaas het gehele binnenpleintje is uitgestorven. Na nog een paar hapjes komt mijn maag in opstand en uiteindelijk gooi ik het toch maar weg. Ik ben nu maar voor de zekerheid cola aan het drinken....Geloof me, zelfs een vleeseter uit Nederland zal dit feestmaal niet hebben weggekregen. Desalniettemin, ik ben bezig met intergreren in vleesland, maar ik moet mijn kennis over vlees na 10 jaar vegetarier zijn, maar eens flink gaan bijspijkeren.
Liefs Janet
PS: Basit, de broer van Keta, lachte mij ’s avonds keihard uit. Het schijnt inderdaad hetgene te zijn wat ik erin herkende. Het schijnt een Malinees goedje te zijn, maar ook hij (Ghanees) vindt het niet lekker. Ook gaf hij mij op mijn kop, de volgende keer moet ik hem bellen, zodat hij een goed stukje vlees kan uitzoeken......:)
-
28 November 2011 - 09:55
Kristel:
Net voordat ik je verslag las dacht ik na over wat ik vanavond zou eten.. gelukkig woon ik 5 min van de Appie en zal ik denk ik wel thuis komen met iets wat ik sowieso ken ;)
Wat een mooi avontuur en respect dat je het nog een paar happen vol hebt gehouden!
Ben benieuwd waar je volgende keer mee thuis komt!
Xxx -
28 November 2011 - 10:17
Maike:
wow Janet, je bent inderdaad goed aan het inburgeren zeg! Ik ben blij dat ik mn avondeten al even op heb.. ;) Maar wel mooi beschreven!
Veel plezier daar nog!! Groetjes uit NZ! -
28 November 2011 - 10:45
Mariska:
Hey Janet, vet goed dat je als vego toch op deze manier probeert in te burgeren!! :O Mijn eetlust voor een lekker stukje vlees is nu een klein beetje vergaan, dus maar goed dat ik vanaaf vego moet eten! :P Loopt het met je stage ook goed?! Succes nog daarzo! xx Maris -
28 November 2011 - 13:29
:
Sorry, voor alle eetlust die aan het vergaan is:P Stage begint nu lekker te lopen. Alles is af, dus nu even afwachten wanneer ik het veld in kan gaan:) Ik ben nu een drankje aan het drinken babao (zoiets), deze vrucht komt van de monkeybrain-tree. Klinkt goed toch?
@ Kirstel wel blijven fitnessen he! Liefs uit Bamako -
28 November 2011 - 19:32
Erica:
jum! -
28 November 2011 - 19:50
Gerdine:
Hee Janet,
Wat een grappig verhaal! Tof dat je iemand tegenkomt die doof is en dat je toch met hem kan onderhandelen :) heb je een foto van je gescoorde sieraden?
Hier in Nederland is het trouwens koud en regenachtig, dus je mist niet zoveel aan Nederland. Behalve Sint Pannekoek! :D -
28 November 2011 - 21:34
Betty:
Een beetje draaierig gevoel heb ik hier van gekregen.
xxx Betty xxx Huub /pama -
29 November 2011 - 01:00
Evelyne:
Hoi Janet, met veel plezier volg ik je reisverhalen. Ik vind het ontzettend dapper en stoer van je dat je dit avontuur bent aangegaan. Heel veel sterkte en toch ook veel fijne ervaringen en plezier gewenst. Ik blijf lezen hoor! Groetjes van Evelyne (moeder Jeremy) -
29 November 2011 - 20:40
Sifra:
Held! Haha! Supermooi! Lekker inburgeren, dan went je eigen darmstelsel ook het snelste :) Hier in NL inderdaad koud en saai. Hoe gaat het met je onderzoek? Moest je nou binnenkort verhuizen naar een andere plaats om daar even echt tussen de locals te zitten? Succes in ieder geval! Ik geniet van je verhalen!
Ikzelf ben net verhuisd. Woon nu op Pomona met Suus en Eline. Errug relaxt, maar errug klein kamertje. Bescheiden mens is er wel tevreden mee hoor. Maar goed, ik ga maar weer eens een doos uitpakken...
Liefs Sief -
30 November 2011 - 08:29
Janet:
@ Sief, met mijn onderzoek gaat het goed. Maar steeds als ik denk dat ik kan vertrekken, verschijnt er een nieuwe waslijst., pfff... Als ik een vertaler kan regelen, dan vertrek ik komende zondag voor mijn eerste weekje tussen de locals. Nu nog even doorbuffelen:) Zodra ik terug ben kom ik je nieuwe kamertje bewonderen en denk maar zo: klein maar fijn:p. Liefs Janet -
30 November 2011 - 09:27
Ellen C:
Wat ben je toch dapper!
Ik geniet van je verhalen, blijf dit vooral doen. -
02 December 2011 - 13:37
Nico-Jan:
Dit krijgt zelfs de grootste vlees eter niet door zijn keel! Driemaal respect dat je het uberhaupt geprobeert hebt
:-)
Nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Hopelijk staat er vandaag wat anders op het menu.
groeten,
Nico-Jan
